Prawo do renty możemy nabyć po spełnieniu kilku warunków, jednym z nich jest niezdolność do pracy. Kwestii niezdolności do pracy poświęcone są przepisy art 12-14 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. I tak, za niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.
Czyli mamy rozróżnienie na całkowicie i częściowo niezdolnego do pracy. Na czym polega różnica?
Całkowicie niezdolnym do pracy jest ten kto utracił zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolnym do pracy jest ten kto w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Co ciekawe zdolności do pracy na warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnienie osoby niepełnosprawnej nie stanowi przeszkody do stwierdzenia jej całkowitej niezdolności do pracy.
Sama niezdolność do pracy ubezpieczonego może być trwała lub okresowa. Trwała niezdolność do pracy występuje, gdy zgodnie z wiedzą medyczną nie ma rokowań na odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy. Okresowa niezdolność do pracy ma miejsce wtedy, gdy zgodnie z wiedzą medyczną istnieje możliwość odzyskania przez ubezpieczonego w przyszłości zdolności do pracy. Okresowa niezdolności do pracy orzekana jest na okres nie dłuższy niż 5 lat, wyjątek stanowią sytuacje w których według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu. To do lekarza orzecznika należy ocena niezdolności do pracy oraz wszystkie związane z nią aspekty czyli: stopień, moment powstania, trwałości lub przewidywany okres trwania, celowość przekwalifikowania, a także związek przyczynowy pomiędzy niezdolnością do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami.
Przy ocenie zaś stopnia niezdolności oraz przewidywanego okresu niezdolności, a także orzekając co do rokowań odzyskania zdolności do pracy lekarz orzecznik ZUS bierze pod uwagę stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego. Dodatkowo przy ocenie stopnia niezdolności oraz przewidywanego okresu niezdolności lekarz orzecznik bierze pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.
Kolejnym warunkiem nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy jest odpowiedni staż ubezpieczonego, w którym uwzględnia się zarówno okresy składkowe, jak i okresy nieskładkowe. Długość okresów składkowych i nieskładkowy wymaganych do uzyskania prawa do omawianej renty jest uzależniona od wieku, w którym ubezpieczony stały się niezdolny do pracy. Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego spełniony jest, jeżeli ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:
1)1 rok – jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;
2)2 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;
3)3 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;
4)4 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;
5)5 lat – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.
Warunku posiadania pięcioletniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu dziesięciolecia poprzedzającego dzień zgłoszenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub dzień powstania niezdolności do pracy nie ma zastosowania do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art.6 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Organ rentowy bardzo często zapomina o przesłance jaką jest całkowita niezdolność do pracy, która uprawnia do nie posiadania okresów składkowych w ostatnim dziesięcioleciu.
Opisany powyżej przypadek praktykowany przez Organ rentowy często pozwala nam na uzyskanie prawomocnego wyroku sądu w sprawie na korzyść Świadczeniobiorcy gdyż nie zawsze 5 letni okres składkowy jest w przypadku rencisty wymagany.
KOMENTARZE 0